Í ár eru 100 ár liðin frá stofnun Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga. Af því tilefni stemdir stjórn deildar hjúkrunarfræðinga á Akranesi og nágrenni fyrir því á afmælisárinu að birta greinar eftir hjúkrunarfræðinga í Skessuhorni. Greinarnar verða birtar jafnt og þétt yfir afmælisárið og í þeim munu lesendum fá smá innsýn í þau fjölbreyttu störf og áskoranir sem hjúkrunarfræðingar fást við. Að þessu sinni kynnir sig til leiks Þura Björk Hreinsdóttir hjúkrunarfræðingur.

Hefur unnið við HVE í rúm 20 ár

Ég heiti Þura Björk Hreinsdóttir og er gift Márusi Líndal og er móðir Hrafns, sem er 22 ára, Hreins Darra 18 ára og Lindu Maríu 8 ára. Ég hef alltaf búið á Akranesi og hérna líður mér afskaplega vel. Ég hef áhuga á alltof mörgu, en fyrir utan vinnuna mína er það helsta núna að klára rococostólinn sem ég byrjaði að sauma fyrir löngu síðan, ganga á fell og fjöll, nostra við sumarbústaðinn og garðræktina þar í kring og síðast en ekki síst að eiga gæðastundir með góðum vinum og fjölskyldu, sem ég er svo heppin að eiga nóg af. Ég er sjúkraliði að mennt, með B.Sc í hjúkrunarfræði frá Háskólanum á Akureyri ásamt MLM (master of leadership an management) gráðu frá Háskólanum á Bifröst. Ég byrjaði að vinna á Heilbrigðisstofnun Vesturlands árið 1998, þá sem sjúkrahliði. Árið 2003 hóf ég nám í hjúkrunarfræði og vann með skólanum á HVE. Frá árinu 2007 til 2019 vann ég sem hjúkrunarfræðingur og hjúkrunardeildarstjóri á HVE. Á þessum árum hef ég einnig unnið á Brákarhlíð í Borgarnesi, Hrafnistu í Hafnarfirði og hluta af sumarfríi eitt árið úti í Noregi. Ég hef starfað í kjararáði og stjórn Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga.

Fjölbreytileiki hjúkrunarfræðinnar heillar

Ég ákvað ung að fara í heilbrigðisgeirann sem sjúkraliði. Áhugi minn á hjúkrunarfræði kom til eftir að ég hafði starfað í nokkur ár sem sjúkraliði. Hafði ég þá mikinn áhuga á að verða ljósmóðir og ætli það hafi ekki verið drifkrafturinn til að byrja með. Ég er reyndar ekki komin þangað og held að ég muni ekki gera það úr þessu, en aldrei að segja aldrei. Áhugasviðið bara breyttist og það er þessi fjölbreytileiki sem er „bjútí-ið“ við hjúkrunarfræðina. Starfið er skemmtilegt og fjölbreytt, alveg sama á hvaða sviði maður velur að sérhæfa sig, og tel ég það vera helsta kost hjúkrunarfræðinnar. Mér þykir ofboðslega gaman að vera í kringum fólk og því henta þessi miklu mannlegu samskipti mér vel. Hjúkrun í allri sinni mynd er að mínu mati góð næring fyrir hjarta og sál þess sem veitir hana, þó alltaf með þeim formerkjum að fólk hafi gaman af vinnunni sinni. Hjúkrunarfræðin gerir mér kleift að starfa við það sem mér þykir gaman og það tel ég mikil forréttindi. Það er mjög dýrmætt að fara til vinnu á hverjum degi og heilt yfir njóta þess.

Kom að opnun F-deildar

Hjúkrunarstarfið er krefjandi, það er ekki spurning. Að aðstoða fólk í veikindaferli, hvort heldur sem er til bata eða við lífslok, er krefjandi á margan hátt. Starfsumhverfið og mönnun í hjúkrun myndi ég halda að væri mest krefjandi í störfum hjúkrunarfræðinga í dag. Burtséð frá því sem betur má fara í hlutunum sem horfa þarf á í stóra samhenginu er það mín skoðun að til að sinna starfinu vel þarf maður að hafa mikla yfirsýn, vera vel vakandi og alltaf á tánum, nánast alveg sama hvar innan hjúkrunarfræðinnar sem maður starfar – kannski bara mismunandi hátt eftir hverju sviði. Í mörg ár starfaði ég á handlækningadeildinni á HVE, sem sjúkraliði, hjúkrunarfræðingur og hjúkrunardeildarstjóri. En síðustu árin mín á HVE starfaði ég á nýrri 15 rúma deild innan HVE, F-deildinni. Ég fékk að taka þátt í að opna þá deild og starfaði svo þar sem hjúkrunardeildarstjóri. F-deildin, eða biðdeildin eins og hún í raun og veru heitir, er rekin af HVE að beiðni Velferðarráðuneytisins til að hjálpa til við fráflæðisvanda LSH. Á deildina koma einstaklingar í biðhjúkrunarrými. Allir koma af LSH og geta af ýmsum ástæðum ekki útskrifast heim til sín en öll eru þau komin með færni og heilsumat og bíða eftir að flytja á hjúkrunarheimili til frambúðar. Það var skemmtilegt verkefni að fá að koma að opnum deildarinnar, bæði lærdómsríkt og krefjandi. Að vinna með öldruðum finnst mér virkilega gaman, skemmtilega krefjandi hjúkrun og frábær félagsskapur. Þetta er fólk með mikla reynslu sem hefur frá mörgu að segja.

Hjúkrunarforstjóri á Höfða

Í dag er ég starfandi hjúkrunarforstjóri á Höfða-, hjúkrunar- og dvalarheimilinu á Akranesi. Þar sé ég enn einn nýjan vinkil á hjúkrunarstarfinu þar sem ég er minna í klínik en áður. Það er öðruvísi en áfram gaman. Ég er að læra fullt af nýjum hlutum, margt sem snýr að lögum og reglugerðum er varðar íbúa hjúkrunarheimila, hvernig stjórnsýslan og ríkið virkar, og/eða virkar ekki. Þegar ég skrifa þetta er ég búin að starfa í akkúrat mánuð og er nánast hætt að villast um húsið, það er jákvætt! Í mínum verkahring er til dæmis mannahald, yfirsýn yfir kostnað lyfja, tækja og hjúkrunarvara og finna peninga til að kaupa allt það sem heimilið þarfnast, t.d. aukna mönnun og nauðsynleg hjálpartæki til að auðvelda og gera starfsumhverfið betra, starfsfólki og íbúum til heilla. Í starfinu felst heilmikil fjölskyldu hjúkrun sem birtist að miklu leyti í upplýsinga- og fræðsluformi vegna breyttra aðstæðna þess sem flyst á hjúkrunarheimili. Síðast en ekki síst að skilja sjálf og útskýra af hverju fólk þarf að bíða eftir að komast á hjúkrunarheimili þrátt fyrir brýna þörf.

Hvar verð ég eftir 10 ár? Lífsmottóið er jákvæðni, fara í verkefnin með bros á vör og gera þau sem best ég get. Ég er hreinskilin manneskja, tel engan mikilvægari en annan og reyni að koma fram við aðra líkt og ég vil láta koma fram við mig. Eftir 10 ár verð ég og mínir vonandi við góða heilsu að njóta lífsins. Ég verð mjög líklega að starfa við hjúkrun í einhverri mynd – hlakka bara til. Lífið er núna, njótum og brosum.

 

Þura Hreinsdóttir