medium

large

thumbnail

1536x1536

2048x2048

small

custom-size

Skagamenn í öðru sæti eftir stórsigur á Fylki

Línur teknar að skýrast í baráttunni um Bessastaði

Fimm kóra mót var haldið á Akranesi

Borgfirðingar tóku á móti Rangæingum í Brún

Skeifudagur, afmæli Grana og útskrift úr Reiðmanninum framundan

Sundgarpar í Borgarnesi

core/freeform

Nafnið Jón G. Baldvinsson hljómar kunnuglega í eyrum flestra þeirra veiðimanna sem dvalið hafa við Norðurá í Borgarfirði við veiðar. Jón, eða Nonni Bald, eins og kunnugir kalla hann, hefur dvalið á bökkum Norðurár í ríflega fimmtíu ár, varð strax ástfanginn af ánni og hefur nú gefið út bók, ánni til heiðurs.

Suðaði út veiðileyfi

„Þetta byrjaði allt árið 1967 er ég fór fyrst í Norðurá til veiða, sautján ára gamall,“ segir Jón aðspurður um fyrstu kynni sín af ánni. „Ég hafði suðað og suðað um að fá að kaupa veiðileyfi í Norðurá en ekkert orðið ágengt. Það var svo erfitt að fá veiðileyfi á þessum tíma þar sem ásóknin var gríðarleg. Það var ekki fyrr en ég fékk pabba með mér í lið, beitti honum fyrir mig, að veiðileyfið fékkst, tveir dagar seinnipartinn í ágúst. Þar veiddi ég fyrsta laxinn minn í Norðurá og þá varð ekki aftur snúið. Síðan hefur þessi drottning Borgarfjarðar verið mitt uppáhald og ég ekki misst úr ár hingað til, alltaf mætt til veiða.“

Fæddur með veiðidellu

[caption id="attachment_49103" align="alignleft" width="245"]<img class="wp-image-49103" src="https://skessuhorn.is/wp-content/uploads/2021/11/THad-kom-aldrei-annad_1.png" alt="" width="245" height="163" /> Jón G. Baldvinsson, höfundur bókarinnar Norðurá enn fegurst áa.[/caption]

„Ég er fæddur með veiðidellu og það liggur sannarlega ekki í fjölskyldunni því ég kenndi pabba að veiða. Hann naut þess reyndar síðar að fara á veiðar með félögum sínum, sem mér fannst reglulega ánægjulegt. En sem pjakkur var ég búin að veiða alla polla og vötn í nágrenni Reykjavíkur og langaði að fara að reyna mig við eitthvað annað. Ég gekk í Stangaveiðifélag Reykjavíkur og þar var Norðurá aðal áin og þangað langaði mig að fara, eins og áður sagði. Sá ána alltaf í hyllingum. Ég hafði engar tengingar við Borgarfjörð, ána eða neitt slíkt, mig langaði bara að prófa að veiða hana enda búin að lesa Veiðimanninn spjaldanna á milli. Frásagnir manna sem höfðu varið til veiða, hvernig þeim hefði gengið og allt slíkt og magnað með mér spennu um ævintýri sem síðar hafa raungerst við Norðurá, oftar en einu sinni. En veiðidellan lagaðist ekkert við þetta, ágerðist frekar ef eitthvað var.“

Ef ekki veiðimaður, þá prestur

„Ég varð strax hugfanginn af ánni og öllu hennar umhverfi. Bar strax mikla virðingu fyrir þessu veiðivatni og geri enn. Vildi að fólk væri gott við þessa elsku, gengi ekki of nærri henni. Ég var alltaf að prédika þetta og Gulli Bergmann vinur minn, sagði eitt sinn við mig að ef ég hefði ekki orðið veiðimaður, þá hefði ég ábyggilega orðið prestur,“ og Jón hlær að endurminningunni. „Ég þekkti öll skrif Björns J. Blöndal, las allt sem frá honum kom. Hann skrifaði meðal annars bókina Norðurá fegurst áa, en okkar bækur eru ekkert líkar. Mér fannst hann alveg dýrðlegur. Mikill náttúruunnandi sem þekkt öll blóm, fugla og ítrekaði jafnan að umgengni við náttúruna ætti að vera til fyrirmyndar. Ég gleypti í mig allt sem hann sagði og skrifaði, hann varð mín fyrirmynd. Ég man þegar ég las bókina hans, Hamingjudaga, að ég táraðist oftar en einu sinni yfir henni, krakkinn, þetta var svo gott hjá honum. Hann átti líka alltaf einhverjar sögur sem hann notaði til að krydda með bækur sínar. Bókin hans Norðurá fegurst áa hefur líklega komið út í kringum árið 1975. Hún hefur verið ófáanleg lengi. Sú bók er yndisleg en þar vantaði kannski meiri lýsingar á því hvernig ætti að veiða ána, úr því er ég að reyna að bæta.“

Fer með lesendur í veiðiferð

„Í þessari bók tek ég lesandann sem sagt í veiðiferð,“ segir Jón og heldur áfram. „Ég lýsi öllum veiðistöðum sem veiddir eru í dag, frá upptökum til ósa, hvar sé best að standa, hvaða flugu á að nota, hvernig skal í einu og öllu bera sig að. Það er líklega um tuttugu ár síðan fyrst kviknaði hugmynd um að gera bók. Ég skrifaði alltaf eitthvað fyrstu árin, svona mér til minnis ef ekki væri annað. Ýmsir vissu að ég væri að pára eitthvað og spurðu gjarnan hvenær bókin kæmi, en ég svaraði alltaf, þegar hún verður tilbúin. Á sama tíma skrifaði ég alltaf veiðiminningar og hef gert frá upphafi og það er sjóðurinn sem ég sæki í við skrifin. Hvernig voru skilyrðin, veður, vatn, hvernig tók hann og allt slíkt. Ég reyni líka að segja frá einhverju skemmtilegu sem hefur komið fyrir, svona ef ég man, því bókin er alls ekki hugsuð bara fyrir veiðimenn. En ég hef stoppað á þessari leið, eins og ég sagði áðan. Bæði kom hrun, svo missti ég heilsuna um tíma, svo það hafa ýmis ljón verið í veginum. En núna nýlega fóru vinir mínir að ýta við mér um að fara að koma þessu frá mér. Meðal annars var Bubbi Mortens alltaf að reka á eftir mér að klára. Í restina komu þeir svo tveir; Mannsi (Kristmann Magnússon) og Frikki (Friðrik Þ. Stefánsson) og ráku mig hreinlega í stólinn,“ segir Jón og skellihlær. „Þessir eiga sannarlega sinn hlut í því að bókin er komin, en formlega verður hún útgefin þriðjudaginn 23.11 2021. Það eru einnig margar myndir í bókinni. Ég leitaði til þekktra ljósmyndara eins og Golla, Einars Fals og margra fleiri og svo fékk ég einnig að nota loftmyndir Mats Wibe Lund. Ég hef heyrt eftir einum, sem sá bókina fyrir prentun, að honum fyndist hann þekkja ána, eftir lesturinn. Sagðist treysta sér til að fara og veiða í henni. Ef svo er, þá er allt fengið og tilganginum náð. En ferlið hefur verið skemmtilegt og ég er svo feginn að hafa loksins klárað þetta og er alveg í skýjunum yfir að allt gekk upp að lokum,“ segir Jón G. Baldvinsson sem ekki vill láta kalla sig rithöfund.

„Það kom aldrei neitt annað nafn til greina“