medium

large

thumbnail

1536x1536

small

custom-size

Ekki byrði heldur virði – virkara og hraustara eldra fólk

2048x2048

Leikskólabörn skoðuðu sjúkrabílinn

Héldu forvarnadag í Fjölbrautaskóla Vesturlands

Askja Vesturlandi opnar á laugardaginn

Nagladekkin undan?

Skorradalshreppur hástökkvari í íbúafjölgun

core/freeform

Hann var kjötiðnaðarmaður að ævistarfi en hefur unnið við fjölmargt á lífsins leið. Lauk þátttöku á vinnumarkaði í árslok 2018 og nýtti það sem kallað er snemmtækan lífeyri. Flutti við starfslok heim í litla gula húsið sitt á Akranesi, minnsta skráða íbúðarhúsið á Vesturlandi, einungis tæpir 25 fermetrar að grunnfleti. Sævar Þór Magnússon hefur búið einn frá því hann flutti úr foreldrahúsum, kom úr stórum systkinahópi. Vegna áhrifa af vægðarlausu einelti sem hann varð fyrir allt frá barnsaldri segist hann aldrei hafa náð eða þorað að mynda félagsleg tengsl og stofnaði því aldrei til fjölskyldu. „Ég einfaldlega kunni það ekki, kunni ekki samskiptin við konur. Því lét ég slíkt einfaldlega vera,“ segir hann. Engu að síður kveðst hann vera mikill barnakarl og nýtur þess að fylgjast með frændsystkinum sínum vaxa úr grasi í leik og starfi. Hann kveðst búinn að vinna sig út úr þeim áhrifum sem eineltið hafði á sig, það hafi gerst eins og kraftaverk á fallegum síðsumarsmorgni þegar hann var 61 árs.

„Ég stóð í eldhúsinu heima hjá mér og var að búa mig undir að mæta til vinnu. Þarna í útjaðri Húsavíkur horfði ég yfir miðbæinn. Þá rann upp fyrir mér að ég hafði aldrei verið í miðjunni nokkursstaðar, sífellt á kantinum og utan við eðlileg samskipti. Jafnvel þótt ég hafi tekið virkan þátt í íþróttum, var ég baktalaður um leið og ég sneri mér við. Svo gerðist það bara, á þessum fallega síðsumarsmorgni norður við Skjálfandaflóa, að ég náði sátt við sjálfan mig. Skömmin var ekki mín, hafði aldrei verið. Það rann upp fyrir mér að eineltið var ekki mér að kenna. Ég var vissulega fórnarlambið, en gerendurnir voru þeir sem þurftu og þurfa aðstoðar við,“ segir Sævar Þór. Í dag segist hann gjarnan vilja tala um þetta, slíkt geri ekkert annað en hjálpa. Segir að einelti sé böl sem ekkert samfélag, lítið sem stórt, eigi eða megi sætta sig við. Orðið einelti hafi hins vegar ekki verið til í orðabókinni þegar hann var ungur á sjötta og sjöunda áratugnum. Því var ekkert gert í því þá. Hann kveðst hins vegar gruna að slíkt grasseri enn á vissum stöðum og ekki sé verið að kveða það niður, þótt orðið sé vissulega fyrir löngu komið í orðabókina. Fólk þurfi því kannski að kynna sér hvað það stendur fyrir.

<em>Sjá opnuviðtal í Skessuhorni sem kom út í dag.</em>

Ætlar sér að ganga keikur inn í sólarlagið