medium

large

thumbnail

1536x1536

2048x2048

small

custom-size

Grásleppusjómenn fagna lengingu veiðitímabilsins – myndasyrpa

Hlynur Blær gefur bílum nýjan blæ

Brúin komin á sinn stað yfir Berjadalsá

ÞB Borg reisir glæsihýsi í Stykkishólmi

Brást illa við afskiptum lögreglu

Fjölmenningarskóli Vesturlands tekinn til starfa

core/freeform

Bergur Garðarsson og Sumarliði Ásgeirsson voru á meðal þeirra sem voru kallaðir út til að leita að eftirlifendum eftir snjóflóðið mikla á Flateyri. Varðskipið Óðinn ferjaði tæplega sjötíu manns í óveðri þar sem flestir urðu sjóveikir. Ferðin var erfið í aftakaveðri og aðkoman á Flateyri var ekki síður mikil áskorun. Bergur og Sumarliði ræða um ferðina, áskoranir við skipulagningu leitarinnar, aðstæðurnar á Flateyri og hvernig gekk eftir á að vinna úr reynslunni.

Á þessu sama ári féllu þrjú mannskæð snjóflóð; á Súðavík 15. janúar 1995, þremur dögum síðar fórst einn maður á bænum Grund í Reykhólasveit og svo á Flateyri þessa októbernótt. Hamfarirnar sameinuðu þjóðina og færri komust til að hjálpa en vildu. Stuðningur við Flateyringa var gríðarlegur, bæði á meðan á leit stóð og á eftir. Þjóðin fylltist samhug.

<em>Grípum niður í frásögn Bergs og Sumarliða:</em>

„Það er svo ótrúlegur kraftur þegar svona flóð fellur. Það var eins og það hefði verið skorið ofan af húsunum með hnífi, veggirnir og allt. Maður sá bara parketið og gólfefnið og svo alveg slétt þar sem veggirnir á húsunum höfðu verið. Húsin voru bara farin af grunninum og önnur voru alveg stútfull af snjó,“ segir Beggi. Skaflarnir voru yfirfullir af braki úr húsunum; brotnum rúðum, veggjum, húsgögnum og persónulegum munum, sem gerði leitina að eftirlifendum enn erfiðari. „Við bara mokuðum þangað til við fengum pásu, sem var allt of löng fyrir þessa stráka sem voru með mér því þeir voru bara vanir að vinna,“ segir Sumarliði.

„Við bara mokuðum og þögðum. Það sagði enginn neitt. Í tvígang lendi ég á stað þar sem ég er hreinlega að moka mig í gegnum barnaherbergi. Við vitum að við erum að leita að ársgamalli stúlku, hún er sú síðasta sem átti eftir að finnast,“ segir Sumarliði og þagnar stutta stund. „Þarna voru litabækur og Tinnabækur. Ég hugsa alltaf um Flateyri þegar ég sé bókina <em>Tinni og eldflaugastöðin</em>. Allt sem kom upp þurftum við að fara með í kar. Þeir höfðu klúðrað því á Súðavík, eigur fóru forgörðum í flóðinu þar. Núna var passað upp á allt, það var allt tekið. En það var mjög erfitt að vera hreinlega að moka sig í gegnum barnaherbergi,“ segir Sumarliði.

&nbsp;

<a href="http://skessuhorn.is/askrift" target="_blank" rel="noopener">Frásögn Begga og Summa af ferðinni til Flateyrar má lesa í heild sinni í jólablaði Skessuhorns.</a>

Ferðin til Flateyrar